Saçların ıslanır ellerin bana bağlanır
Utanır söylemez diz çöküp sana yalvarır
Dudakların bana nasıl da yakınken öyle
Bu rüyadan biri biri beni uyandırır
Saatler geçmiyor rüzgâr artık esmiyor
Bana senden kalan hatıralar da yetmiyor
Ellerim üşüyor fotoğraflar konuşmuyor
Bu zalim dünyada hiçbi' şey beni ısıtmıyor
Bir sahne kurmuşum Kadıköy'de
Buluşmuşum seninle ağlayıp saatlerce konuşmuşum
Verdiğim sözler birer birer unutmuşum
Üzgünüm sevgilim düşlerimle savrulmuşum
Bu dağ bu karları nasıl taşır anlamadım
Ben bir kez vuruldum bir daha hiç kalkamadım
Sevmeyi denedim afalladım afalladım
Denedim olmadı hiç kimseye inanmadım
